Adım Savaş GÖK, 1988 Kahramanmaraş doğumluyum. İlk, orta ve lise eğitimimi Ailemin yaşadığı köy ve kasabada tamamladım. Daha sonra Ankara Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümünü kazandım. 2011 yılında Mezun oldum. Sonrasında Konya Selçuk Üniversitesinde aynı bölümde Yüksek Lisans yaptım, Anadolu Üniversitesi Açık öğretim Fakültesinde Adalet Ön lisans Bölümünü Okudum. Üniversiteden mezun olduktan sonra Tunceli İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğünde sosyal çalışmacı olarak göreve başladım daha sonrasında Ankara da görev yaptım ve şu anda hali hazırda Gaziantep İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğünde görev yapmaktayım. Görevim gereği 2011 yılından itibaren Türkiye’de ve çevre ülkelerde meydana gelen birçok afet ve acil durumda görev yaptım. (Van Depremi, Soma Maden Kazası, Ankara Gar Patlaması, Ankara Güvenpark Patlaması, Ankara Hızlı Tren Kazası, Elâzığ Depremi, Irak İnsani Yardım Operasyonu, Suriye İnsani Yardım Operasyonu, Zeytindalı Harekatı Askeri Operasyonu, Türkiye, Irak ve Suriye’deki Mülteci Kampları, vb.)
2015 yılından itibaren kendimce bir şeyler yazıyorum. Evli ve bir çocuk babasıyım. Kızımla birlikte yeni baştan hayatı keşfediyoruz.

O günü hiç unutmuyorum 21 Mart 1990, daha on sekiz yaşımdaydım. Geceyle gün bile birbirine eşitti ama beni kimseye eşit görmediler. Kilom fazla diye beni kimseye yakıştırmadılar. Beni Tahir’e verdiklerinde insanlar direkt yüzüme söylediler içlerindekini: “Bu haliyle iyi aldı Tahir bunu”, “Birini buldu işte…” Tahir de pek istekli değildi belli ki elinde bir kutu çikolata, bir demet çiçek. Oysaki ne çok severdim nergisleri. O günden sonra daha da ısınamadım nergislere.

 

Düğünde gelinliğe nasıl sığdığımı bile hayretler içinde yüzüme karşı konuştular. Tahir desen yüzü sirke satıyor. Belli istemiyor. Evleneli iki gün olmuştu ama dayaklar, küfürler başladı. Çocuk olunca yumuşar dediler. Daha beter oldu. Oğlan da nasibini aldı bu canavardan. Daha o gün aklıma koydum. Ben de çocuğum da bu adamla yaşamamalıydık.

Bir gün dayanamadım, direkt terminale gidip önüme gelen ilk otobüse bindim. Bana yapamazsın dedikleri her şeyi yaptım. Önceleri evlere temizliğe gittim. Çocuk büyüyünce fabrikada işe başladım. Sonraları heves ettim okuma yazmayı öğrendim. Azmettim, okulu bitirip diplomamı aldım. Senin neyine dediler, gittim ehliyet aldım.

 

Onlar bana layık görmedikçe ben yaptım. Oğlum seneye üniversiteyi bitirecek. En büyük hayalimiz birlikte dünyayı gezmek. Etrafımdakiler ona da laf ediyor, “Ne tuhaf hayaller bunlar” diyor. Görürler onlar, hepsinin gözüne soka soka kilolarımı dünya turuna çıkaracağım.