Adına “Durak” dediğimiz kapsülde ne kadardır kaldığımı bilmiyorum. Tek kişilik bir hücreyi anımsatan bu yerde, zaman hesabı yapmak pek mümkün olmuyor.
Çocukluktan gençliğe adım atmamızı sağlayıp bizi hayatta tutan ve içinde bulunanı her geçen saniye kılıf gibi daha çok saran yapı, aslında tüm halkı korumak için var. Doğduğumuzda çamurumsu bir yapısı olan derimiz, çok yağış alan gezegenimizde günden güne yok olacağından gençlik dönemimize gelene kadar kapsüllerde kurutuluyoruz.
Durak Bakanlığından gelen bildiriyi ani bir sesle duyduğumda büyük mutluluk yaşadım ve yetkililerin vücudumun yeterli kuruluğa eriştiğine kanaat getirdiklerini öğrendim.
Yanılmıyorsam birazdan bir gemi gelip beni alacak. Önce belirlenen yörünge etrafında hareket edip sonrasında uzay boşluğunda seyahat etmeye devam edeceğiz. Gelirken tam tersi olmuştu, oradan biliyorum.
Sevdiğim herkese yeniden kavuşacağım için çok heyecanlıyım. Umarım benden sonra kapsüle gönderilmiş birileri yoktur aralarında.
Gezegenimizin sağlığa iyi gelmeyen havasını bile özledim. İnanmazsınız çocukluğumda gezip dolaştığım kraterleri hep rüyalarımda gördüm. Çektiğim hasretin son bulmasına çok az kaldı. Artık özgür biri olacağım. Derim çamurlaşmadıkça bir daha kılıfa dönmem de gerekmeyecek hem.
Durun, durun! Bir ses geliyor. Kapı açılıyor, görüyorum. Uzun zaman sonra bana uzanan bir el.